Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ώρα 5.30 ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ώρα 5.30





ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Μετά την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το Γενικό Επιτελείο Στρατού με ανακοινώσεις ζητούσε εθελοντές φωτογράφους και κινηματογραφιστές για το ελληνοαλβανικό μέτωπο.

Πολλοί ανταποκρίθηκαν άμεσα . Ανάμεσά τους κι ο Σμυρνιός ζωγράφος Γιώργος Προκοπίου, που είχε έρθει πρόσφυγας μετά το 1922. Ο Προκοπίου, σε προχωρημένη ηλικία και πάσχοντας από άσθμα & βρογχίτιδα, επιδιώκει με κάθε τρόπο να πάει. Στο μέτωπο ο Προκοπίου τράβηξε αρκετές φωτογραφίες , που αποτέλεσαν τη βάση για τους πίνακές του. Πέθανε τελικά στα βουνά της Βόρειας Ηπείρου ενώ ζωγράφιζε εκ του φυσικού το χιονισμένο Αργυρόκαστρο.

Από τους πρώτους φωτογράφους ήταν ο Λάζαρος Ακερμανίδης. Πρόσφυγας το 1932 που εργαζόταν ως φωτορεπόρτερ. Στον Εύξεινο Πόντο που ζούσε ήταν χειμερινός κολυμβητής και συνηθισμένος στις κακουχίες. Ο Ακερμανίδης έμεινε στο μέτωπο όλη τη διάρκεια του βαρύτατου χειμώνα του 1940-1941, σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους υπόλοιπους φωτογράφους και κινηματογραφιστές που πήγαιναν περιοδικά και για σύντομα διαστήματα. Πάνω από 2.500 φωτογραφίες, χάθηκαν μετά τον θάνατό του το 1947. Το έργο του θεωρείται σημαντικότατο γιατί δεν αρκέστηκε μόνο στη λήψη στημένων φωτογραφιών αλλά φωτογράφησε και κάτω από πραγματικές αντιξοότατες συνθήκες. 
΄Αλλοι φωτογράφοι που βρέθηκαν στο μέτωπο ήταν ο Βασίλης Τσακιράκης, «ο φωτογράφος της Αλβανίας», όπως τον αποκαλούσαν οι συνάδελφοί του, ο Δημήτρης Φωτεινόπουλος , ο Τάκης Φλώρος, ο Γιάννης Νισυρίου, ο Κυριάκος Κουρμπέτης , ο Τάκης Τριανταφύλλου, ο Τασος Μελετόπουλος, ο Σπύρος Τράνακας και άλλοι. Για πολύ μικρό διάστημα βρέθηκε στο μέτωπο κι' ο Δημήτρης Γιάγκογλου. 
Οι αδελφοί Μεγαλοκονόμου πήγαν σαν φωτογράφοι & κινηματογραφιστές για τα «Επίκαιρα» τα λεγόμενα «Ζουρνάλ».
΄Αλλοι κινηματογραφιστές ήταν ακόμα ο Σπύρος Κοκόλης , Δημητροκάλης, Ράφας, ο Μαλαβίτης, ο Παπαδούκας, ο Πρόδρομος Μεραβίδης .
Οι κινηματογραφιστές και οι φωτογράφοι με την κατάταξή τους έπαιρναν τον βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού και υπάγονταν στη - Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού . Oλες οι φωτογραφίες και οι ταινίες τους έπρεπε πρώτα να περάσουν από αυστηρότατη λογοκρισία. Για το λόγο αυτό πολλές φωτογραφίες που έδειχναν τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούσαν στο μέτωπο δε δημοσιεύονταν . Οι φωτογράφοι έδιναν τις φωτογραφίες τους για λογοκρισία, ορισμένες από τις οποίες κρατούσε ο στρατός, ενώ είχαν και αυτοί το δικαίωμα να τις διοχετεύσουν στις εφημερίδες και τα περιοδικά με τα οποία συνεργάζονταν.

Γυναίκες που ζήτησαν να βρεθούν στο μέτωπο ήταν η Mαρία Xρουσάκη, που βρέθηκε όμως στο Aλβανικό ως εθελόντρια του Eρυθρού Σταυρού στα κινητά χειρουργεία του Yγειονομικού, ταυτίζοντας έτσι την ιδιότητα της αδελφής νοσοκόμου με εκείνη της φωτογράφου και η Βούλα Παπαϊωάννου της οποίας το αίτημα δεν έγινε όμως δεκτό .