Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ


Aν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων  ,χωρίς όμως να έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε περισσότερο από χάλκινο όργανο, που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. Και αν είμαι προφήτης και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και αν κατέχω κάθε γνώση και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ τα όρη, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Και αν μοιράσω όλα τα υπάρχοντα και αν παραδώσω το σώμα μου και καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν ωφελεί.
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. Η αγάπη δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει, δεν περηφανεύεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί ανταπόδοση, δεν οργίζεται, δε σκέπτεται κακό. Δε χαίρει για την αδικία, αλλά συγχαίρει για την αλήθεια.
Η αγάπη όλα τα ανέχεται, σε όλα πιστεύει, από όλα ελπίζει, σε όλα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε θα ξεπέσει. Ενώ και οι προφητείες θέλουν καταργηθεί και οι γλώσσες θέλουν παύσει και η γνώση θέλει καταργηθεί. Γιατί τώρα μερικώς μόνο γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε. Όταν όμως έρθει το τέλειο, τα μερικά θέλουν καταργηθεί. Όταν ήμουν μικρός, σα μικρός μιλούσα, σα μικρός έκρινα, σα μικρός σκεπτόμουνα. Όταν όμως έγινα άνδρας, κατάργησα τα του ανηλίκου.
Γιατί τώρα βλέπουμε σα μέσα στον καθρέφτη αινιγματικά, ενώ τότε θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε θα γνωρίσω τελείως, καθώς γνωρίσθηκα.
Τώρα μένει πίστη, αγάπη, ελπίδα. Τα τρία αυτά. Μεγαλύτερο δε αυτών είναι η αγάπη.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου