ΜΑΡΙΝΑ ΤΣΒΕΤΑΓΙΕΒΑ στον ΜΠΑΡΙΣ ΠΑΣΤΕΡΝΑΚ- ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ

10 Ιουλίου 1926

Δεν θα μπορούσα να ζήσω μαζί σου , Μπαρίς , όχι επειδή δεν σε καταλαβαίνω , αλλά ακριβώς επειδή σε καταλαβαίνω .

Να υποφέρω για το δίκιο κάποιου άλλου που είναι ταυτόχρονα και δικό μου δίκιο , να υποφέρω εξαιτίας του δίκιου , ε , αυτή την ταπείνωση δεν θα την άντεχα .

Μέχρι σήμερα υπέφερα μόνο εξαιτίας της αδικίας , μονάχα εγώ είχα δίκιο , κι αν συνέπιπταν τα λόγια (πράγμα που συνέβαινε σπάνια ) και οι χειρονομίες (πράγμα που συνέβαινε συχνότερα) , το κίνητρο ήταν πάντα διαφορετικό .
Εκτός αυτού , ότι θεωρείται δικό σου δεν είναι του επιπέδου σου , δεν είναι διόλου δικό σου παρά το αντίστροφο .
Συναντώντας εσένα , συναντώ τον εαυτό μου , με όλες του τις αιχμές στραμμένες εναντίον μου .
Δεν θα μπορούσα να ζήσω μαζί σου .Μπαρίς , Ιούλιο μήνα στη Μόσχα , επειδή θα ξεσπούσες πάνω μου .
Εχω σκεφτεί πολύ πάνω σ΄αυτό το ζήτημα - προτού εμφανιστείς εσύ στη ζωή μου - , μια ζωή το σκέφτομαι .
Η πίστη με τη μορφή του αγώνα εναντίον του εαυτού μου δεν μου χρειάζεται (εγώ στο ρόλο της τραμπάλας , τι εξευτελισμός !) Η πίστη με τη μορφή του μόνιμου πάθους μου είναι ακατανόητη , ξένη .(Τόσο η πίστη όσο και η απιστία διαλύουν τα πάντα !)Σ΄όλη μου τη ζωή μονάχα ένα είδος πίστης μου ταίριαζε (ίσως να μην ήταν πίστη, δεν ξέρω , δεν είμαι παρατηρητική ...τότε θα πρέπει να ήταν η απιστία , μια μορφή της ) : η πίστη που οφείλεται στον ενθουσιασμό .
................................................................................................
Τι θα έκανα , Μπαρίς , μαζί σου στη Μόσχα ( ή οπουδήποτε αλλού , ζώντας μαζί σου ) ;