Η Ελλάδα είναι κλεισμένη σ΄ένα ρόδι

<<Η Ελλάδα είναι κλεισμένη σ΄ένα ρόδι >> Γιάννης Σουλιώτης

Το ρόδι και ρόιδι και ρόιδο , που η καταγωγή του χάνεται στους αρχαίους χρόνους και υμνήθηκε από τη μυθολογία την παράδοση την τέχνη και τη λογοτεχνία , είναι 

πραγματικά ένα πολύ όμορφο φρούτο , με το άλικο περίβλημά του και με το στέμμα στην κορυφή του .
Το εσωτερικό του μοιάζει με ένα θησαυροφυλάκιο , με τις λευκές σαν χάρτινες μεμβράνες , που φυλάσσουν εκατοντάδες λαμπερούς κόκκινους λίθους , κόκκους σφηνωμένους σε χυμώδη σακούλια .
Η γεύση του είναι έντονα γλυκόξινη και στυφή , αλλά συγχρόνως δροσιστική .
Το να καθαρίσεις και να φας ένα ρόδι δεν είναι εύκολο πράγμα .Ισως γι αυτό , μόνο το 5% των Αμερικανών έχει για μια φορά , γευτεί ρόδι .
Στην Ελλάδα , καθώς και στις άλλες χώρες της Ανατολής , η γεύση του είναι γνωστή σε όλους και μάλιστα από πολύ παλιά .
Η καταγωγή του ροδιού χάνεται όχι μόνο στα βάθη του χρόνου αλλά και στην περιοχή που εκτείνεται από την Κεντρική Ασία μέχρι την Τουρκία .
Πατρίδα του λέγεται πως είναι η Τουρκία όπου καλλιεργήθηκε για 5.000 χρόνια .
Οι Πέρσες ονομάζουν το ρόδι << φρούτο του Παραδείσου>> γιατί πιστεύουν ότι η αιτία που διώχθηκαν από τον Παράδεισο ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν το μήλο αλλά το ρόδι .
Αναπαραστάσεις ροδιού συναντάμαι συχνά στη ζωγραφική των Ασσυρίων και των Αιγυπτίων . Στους τάφους των τελευταίων βρέθηκαν και ρόδια μαζί με άλλα αντικείμενα , που συνόδευαν τους νεκρούς στο ταξίδι στον άλλο κόσμο .
Οι Εβραίοι του Μαρόκου , των οποίων η παράδοση είναι παλαιότερη και η πιο αυθεντική , 'εβαζαν ένα μικρό ρόδι πάνω στο λυχνοστάτη , Χανουκά .
Το ρόδι από την εποχή των Φοινίκων προσφερόταν σε ιεροτελεστίες και γιορτές .
Σήμερα το ρόδι θεωρείται απλώς διακοσμητικό . Συνδέεται όμως κατά τα φαινόμενα , με την έβδομη ημέρα της Δημιουργίας ή την έβδομη των επτά Στυλών της Σοφίας .
Το ρόδι ήταν άλλωστε , ο μοναδικός καρπός που επιτρεπόταν να μπει στα Αγια των Αγίων . Επίσης οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν παραδοσιακά το Πάσχα οβελό από ξύλο ροδιάς .
Η ροδιά , ροιά η κοινή (punica granatum) η ροϊδιά , ρωδιά , ρογδιά , ροϊά ,ρόα , σίδη ή σίδα , ρωβκά (στην Κύπρο) , θάμνος μερικές φορές , δενδρώδεις φυλλοφόρος , ακανθοφόρος ,καρποφόρος , κοσμητικός , φαρμακευτικός , βιομηχανικός , άλλοτε αυτοφυόμενος και τώρα καλλιεργούμενος καθώς και τα ρόα αναφέρονται στον Ομηρο και ήταν δημοφιλή στην αρχαία Ελλάδα όπως και στην Αίγυπτο .
Στην Ελλάδα πολλές κοπέλες φέρουν το όνομά της : Ροδιά , Ρόδω , Ροδούλα .
Γραπτά κείμενα αναφέρουν ότι καλλιεργείται στους κήπους του Βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοου αλλά και του Λαέρτη .
<<Η ροιά θερμώ αέρι χαίρει και εν ανύδροις δε φυτεύεται χωρίοις δει δε εν τω ταύτας φυτεύειν συνεμβάλλειν αυταίς σκίλλαν , χλωραί δε επί του δένδρου διαμένουσιν έως του έαρος , εάν λυγίσεις τους κλάδους αυτών , τουτέστι περιστρέψεις άπαξ ή δις , 'οταν ακμάσωσι , και κολοκύνθας ξηράς και γογγύλας περιθής εκάστη , ίνα μη βρέχωνται , μήτε υπό των ορνέων εσθίωνται , τας δε νοσούσας θεραπεύσεις φυκίοις τοις από θαλάσσης εκβρασσομένοις καλύπτων το πρέμνον το περί τας ρίζας , και αρδεύων συνεχώς >> μας πληροφορούν οι Φλωρεντίνος , Διοφάνης και Δημόκριτος στα Γεωπονικά του 10ου αιώνα μ.Χ.
Η ροδιά απαντάται σε κείμενα του Ομήρου σε κείμενα του Ομήρου , του Θεόφραστου , που την ονόμαζε ,<< του Διοσκουρίδη>> , ενώ ο Πλίνιος αναφέρει ότι η ροδιά ήρθε από την Καρχηδονα , τη σημερινή Τυνησία , της οποίας τα φρούτα θεωρεί ως την καλύτερη ποικιλία της εποχής του .Γι αυτό και ένα από τα ονόματα αυτού του ροδιού είναι <<Μήλο της Καρχηδόνας >>
Τα ρόδια αναφέρονται επίσης , στη Βίβλο ως αγαπημένα φρούτα των Ισραηλιτών .
Ροδιές εικονίζονται στα καρχηδονιακά και τα φοινικικά παράσημα καθώς και στην πίσω πλευρά νομισμάτων της Ρόδου .
Από τη Μεσόγειο η ροδιά ταξίδεψε ανατολικά και μεταφυτεύτηκε στην Ασία , κυρίως στις Ινδίες και στη Νότια Κίνα , αλλά και στην περιοχή του Καυκάσου .
Γι αυτόν , άλλωστε , το λόγο , λέγεται ότι πατρίδα της ροδιάς είναι η Ασία .

<< Γυμνή γυναίκα 

το ρόδι που έσπασε είταν

γεμάτο αστέρια >>

Δεκαέξι χαϊκού, Θ

Γεώργιος Σεφέρης

<< Θά ΄χει ανθίσει η ροδιά στον παλιό κήπο

γιατί το βράδυ αυτό το νιώθω να γεμίζει

μετέωρους κόκκινους βαλάνους >>

Γιάννης Ρίτσος 

<< Στα Στενά τα χέρια μου άδειασα

κι άλλα πλούτη δεν είδα , κι άλλα πλούτη δεν άκουσα 

παρά βρύσες κρύες να τρέχουν 

Ρόδια ή Ζέφυρο ή Φιλιά >>

( Αξιον Εστί )

<<Διαβάζω μέσα στο νερό

το άλφα το βήτα και το ρω

Τα δυο γυμνά σου πόδια

τους κήπους με τα ρόδια >>

(Τα ρω του έρωτα )